Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnio rzadko czytam kryminały, a tym bardziej powieści szpiegowskie. Jednak po przeczytaniu "Szkoły szpiegów" Pytlakowskiego sięgnęłam po leżącą na półce pozycję nieżyjącego już autora i jednocześnie byłego pracownika brytyjskich służb zagranicznych. Książka bardzo mi się spodobała. Stąd wniosek, że nie warto sugerować się tytułem ani klasyfikacją rodzaju książki ale czasami sięgnąć po inną lekturę niż pierwszego wyboru. Polecam przenieść się do Wielkiej Brytanii, tuż bo brexicie i zagłębić się w strukturach siatek szpiegowskich i losach ludzi z tym powiązanych.

Ostatnio rzadko czytam kryminały, a tym bardziej powieści szpiegowskie. Jednak po przeczytaniu "Szkoły szpiegów" Pytlakowskiego sięgnęłam po leżącą na półce pozycję nieżyjącego już autora i jednocześnie byłego pracownika brytyjskich służb zagranicznych. Książka bardzo mi się spodobała. Stąd wniosek, że nie warto sugerować się tytułem ani klasyfikacją rodzaju książki ale...

Dla mnie rewelacyjny jest poruszony w tej książce temat, który dopiero od niedawna się pojawia. Polska, przed wojną wielonarodowościowa, po wojnie musiała być tylko Polaków. Tak więc Ślązak, mieszkaniec Pomorza czy Mazur był Polakiem? Nie on o tym decydował za kogo go uważano i jak traktowano. A Niemiec, który stał się Polakiem bo chciał zastać tam gdzie rodzina żyła od pokoleń (ziemie odzyskane) a czuł się Niemcem? Był lojalny wobec państwa, czy zasługiwał na miano Polaka? Zagmatwane losy, trudne, wręcz tragiczne doświadczenia powojenne, ukrywane biografie, wysiedlenia, piętnowanie. A przecież, co wynika z książki, człowiek jest dobry albo zły i to niezależnie od narodowości.

Dla mnie rewelacyjny jest poruszony w tej książce temat, który dopiero od niedawna się pojawia. Polska, przed wojną wielonarodowościowa, po wojnie musiała być tylko Polaków. Tak więc Ślązak, mieszkaniec Pomorza czy Mazur był Polakiem? Nie on o tym decydował za kogo go uważano i jak traktowano. A Niemiec, który stał się Polakiem bo chciał zastać tam gdzie rodzina żyła od...

„Jesteśmy ślepcami, którzy widzą. Ślepcami, którzy patrzą i nie widzą.” To ostatnie zdanie z książki. Dające do myślenia i pokazujące dokąd świat może zmierzać. Posłużę się jeszcze jednym cytatem - fragmentem z wywiadu, który autor udzielił w 2009r. "Dziś nie jest już tak trudno wyobrazić sobie koniec społeczeństwa. Wszystko stało się pozorne, relatywne, jakbyśmy oglądali świat przez szybę. Przeżyje ten, kto ma władzę i dostęp do jedzenia”. Książka zachęciła mnie do sięgnięcia po inne książki Jose Samaragiego, noblisty, którego do tej pory nic nie czytałam. Polecam.

„Jesteśmy ślepcami, którzy widzą. Ślepcami, którzy patrzą i nie widzą.” To ostatnie zdanie z książki. Dające do myślenia i pokazujące dokąd świat może zmierzać. Posłużę się jeszcze jednym cytatem - fragmentem z wywiadu, który autor udzielił w 2009r. "Dziś nie jest już tak trudno wyobrazić sobie koniec społeczeństwa. Wszystko stało się pozorne, relatywne, jakbyśmy oglądali...